Na het grote succes van Koko-Mojo's BOSS BLACK ROCKERS en de opvolger MORE BOSS BLACK ROCKERS, hebben zijn er nu de BOSS BLACK INSTRUMENTALS Rockers aan de serie toegevoegd. De muzikale inhoud omvat huilende orgels, schreeuwende saxen, maniakale drums en verschroeiende gitaarlicks. Geraak op ritme en laat alles los op vlotte en pittige tempo's die je voeten en andere lichaamsdelen laten bewegen! Koko Mojo Records streeft ernaar om wat minder bekende en voor sommige mensen misschien meer obscure titels te gebruiken. De filosofie is om nummers van kwaliteit te verzamelen, met elk album: de "killer en geen filler"-ideologie! Je luistert naar muziek uit het verleden met een geremasterd geluid dat de speakers zal doen schudden.

‘VOLUME 1, RINKY DINK’ opent met Bob Reed & His Band en hun “Malibu”, gevolgd door Little Walter met “Flying Saucer”. Ook Lafayette Thomas’ harmonica leidt op “Cockroach Run”, maar Piano Red zet alles in vanachter zijn piano op “Wild Fire”. Zijn echte naam was William Lee Perryman. Hij was blues pianist en zanger en ook bekend als Dr. Feelgood, de jongere broer van Rufus Perryman, beter bekend als Speckled Red. Piano Red maakte opnames met Blind Willie McTell in 1936, maar deze werden nooit uitgebracht. Zijn eigen opnamecarrière begon in 1950 en hij nam tot bijna aan zijn dood veel op. Elmore James nam in 1957 bij Chief Records “Elmore's Contribution to Jazz 13” op als B-kant van “It’s Hurt Me Too” en Ike Turner de country rocker, “Rock-A-Bucket”.  Clifton Chenier met uiteraard zijn accordeon, “The Big Wheel 21” en Lazy Lester in 1956, “Lester's Stomp 22”. Het was het B-kantje van “I’am Gonna Leave You Baby”. Joe Houston met “Shuckin 25”, Al Smith met “Get Up and Go” en Lee Allen met “Walkin with Mr. Lee” sluiten dit eerste volume af. Wat soms even wat “eentonig” leek werd op het einde, na méér dan een uur, een opwindende rit die duidelijk maakte dat soms geen woorden nodig zijn! 

Eric Schuurmans